Ken je dat? Jaren ergens ontzettend bang voor zijn, uit de weg gaan, maar het stiekem heel graag willen? Ik had dat met vliegen. En ja, je leest het goed. HAD. Vroeger heb ik met mijn ouders veel gevlogen. Soms op zondag zelfs, gewoon even een vlucht boven ons huis, in zo’n klein bewegelijk vierpersoonsvliegtuigje. Ik vond het allemaal prachtig. Waar het vandaan kwam weet ik niet, maar opeens had ik extreme vlieg angst. No way dat ik ooit nog een vliegreis zou maken!
Een loopbaan verloopt vaak met ups & downs, ook bij mij. Tranen met tuiten, echt, al mijn opgehouden verdriet kwam eruit. Ik had al zo lang – tegen beter weten in – te hard mijn best gedaan om mijn werk leuk te vinden. In mijn loopbaan heb ik best wat (gedwongen) stappen moeten zetten naar […]
Ik heb nooit begrepen dat mensen denken dat ‘in de WW zitten’ zo een beetje hetzelfde is als vakantie houden. Ik vond het in ieder geval een periode van hard werken. Aan jezelf, je sollicitaties, soms je gemoedstoestand en vooral aan overeind blijven. Want je maakt wat mee als werkzoekende in de WW. Een afwijzing op je beste brief ooit, geen bericht na een ontzettend fijn gesprek, nare opmerkingen uit je omgeving en de eeuwige twijfel of het wel goed gaat komen.
Je wilt niet weten hoe vaak destijds tegen mij is gezegd dat ik mijn boventalligheid moest zien als een soort geschenk. “Je mag gebruik maken van een sociaal plan om iets anders te zoeken”… “eh, ja, maar ik heb geen baan meer”.
Ik denk niet dat de meeste ‘boventalligen’ staan te juichen alsof ze hun verjaardagscadeau mogen uitpakken. Als je je baan verliest, dan voel je je echt niet in een feeststemming! Boventalligheid hakt er in!
Lees meer
Heb jij dat weleens gehad? Je zit in een redelijk uitzichtloze, situatie m.b.t. je baanonzekerheid en opeens bekruipt je een gevoel van ultiem geluk. Ik kan het nauwelijks beschrijven, maar ik had dat dus in Ibiza. In een eerdere blog heb ik verteld over mijn reis daar naar toe.
